Bitwa

Pewnego dnia, czekając na zmierzch...
usiadłam obok nieznanego mi chłopaka na ławce przed panoramą pól.
Naprzeciwko ognisko i nasze rodziny... Jadąc na bitwę miałam sporo czasu na przemyślenia, jednak uświadomiłam sobie czego tak naprawdę szukam po inscenizacji, chodząc po polskim obozie. Tam czułam się jak u siebie. Te stroje i nastrój... kiedyś moim marzeniem było przeniesienie się w czasy średniowiecza i życie tam jako wojownika, rycerza. Ciągle czuję do tego pewną sympatię...
Wracając z pola namiotowego, uświadomiłam sobie, że na siłę próbuję znaleźć kogoś, w kim mogę ulokować swoje uczucia bez lęku o odrzucenie lub zostawienie.Powiedziałam sobie, że postaram się już tak szybko nie zadurzać.
Brązowe i półdługie włosy z jasnym, złotym kosmykiem w grzywce opadającej na prawe oko, przykrywającej przekłutą brew, błękitne, duże oczy spoglądające zdziwionym tonem, zaokrąglony nos i pełne usta - górna warga w środkowej części mocno zakrzywiona do spotkania z dolną wargą, lekki zarost - pasek od dolnej wargi do brody, twarz owalna.
Ciągle mam ten obraz w głowie.
Cholera.
ひとりですか？
ひとりじゃない？
わかりません。。。
あいしてる？

Powrót

Pewnego dnia, czekając na zmierzch...
Wróciłam z obozu. Szczerze mówiąc poznałam wiele osób, które jako pierwsze ze wszystkich jakie spotkałam zaakceptowały mnie taka jaka jestem - odizolowana, dziwna pod wieloma względami - po prostu inna. Na obozie graliśmy na DDRach, robiliśmy sushi i sajgonki, pluszaki z filcu, kimona, projekty postaci oraz biżuterię, pisaliśmy scenariusze, rysowaliśmy mangi i czytaliśmy je, oglądaliśmy anime i japońskie/koreańskie dramy itp. itd, za dużo by tu wymieniać. Natalka i Kaśka (patrz 1. notatka) wyciągają mnie jutro do kina na "Zaćmienie". Po seansie idziemy do Kaśki i Natalka zaprosi parę koleżanek na przekłuwanie uszu, jakieś 2 lub 3 dziurki. Jestem ciekawa jakie będą słodkie, jak będzie je bolało, bo przecież im wyżej tym bardziej boli .
Zobaczymy jutro.
A oto moje tłumaczenie piosenki, w ktorej się zakochałam

Gdy to do mnie powraca,
Przypominam sobie ten dzień.
Rozprzestrzenia się przed moimi oczami,
Wszystko jest skończone.
Każdy się uśmiecha,
Uśmiechają się.
To pcha mnie tak daleko,
Nie potrafię tego zrozumieć.
Wszystko jest takie niebieskie...
Czy mnie stąd słyszysz?
Czy mnie teraz zatrzymasz,
Moje zamarznięte serce,
Przypatruję się temu z daleka,
I czuję jak wszystko obok mnie przemija,
Nie mogę być teraz sama.
Czy mnie teraz zatrzymasz,
moje zamarznięte serce?
Zatraciłam się w głębokim zimowym śnie.
Nie potrafię znaleźć swojej drogi w samotności.
Czy możesz mnie już obudzić?
Wiem kiedy to straciłam,
Wtedy też skryła się miłość,
Chciałam zatrzymać ją blisko,
I patrzyłam jaki ruch teraz wykona.
Ale to mnie pokonało.
Chciałabym móc zrozumieć jak 
mogę to zatrzeć.
Czy ktokolwiek mnie słyszy?
Czy mnie teraz zatrzymasz,
Moje zamarznięte serce?
Pocałuj moje usta,
a może zabierzesz mnie do swojego świata
Choć na chwilę?
Nie mogę być teraz sama.
Czy mnie teraz zatrzymasz,
Moje zamarznięte serce?
Proszę, puść to płazem,
bo czy będę w stanie jeszcze kiedykolwiek poczuć się sobą?
Mam nadzieję, że tak.
Czy mnie teraz zatrzymasz,
Moje zamarznięte serce,
Przypatruję się temu z daleka,
I czuję jak wszystko obok mnie przemija obok,
Nie mogę być teraz sama.
Czy mnie teraz zatrzymasz,
moje zamarznięte serce?
Zatraciłam się w głębokim zimowym śnie.
Nie potrafię znaleźć swojej drogi w samotności.
Czy możesz mnie już obudzić?

Orginal by Olivia inspi'REIRA Lufkin
Winter Sleep
Translate by: Ayazuki